Los melindres son unos dulces típicos de Galicia.
En la época de mi niñez en Sarria, concretamente en la fábrica de Barreal, además de las galletas se elaboraban unos deliciosos melindres.
Mi madre siempre me mandaba a comprar medio kilo (los vendían a granel) y recuerdo que me los preparaba una operaria de la fábrica que se llamaba Carmiña.
Son
una especie de rosquillas pequeñas cubiertas con un glaseado.
Hoy, evocando aquellos melindres, los preparo con mi receta, que aunque no es la misma se parece bastante.
Ingredientes:
Para la masa:
Para la masa:
3 yemas de huevo
2 claras de huevo
4 cucharadas de
mantequilla derretida
3 cucharadas de azúcar
250 grs. de harina
(orientativo)
Esencia de anís
Para el glaseado:
250 grs. de azúcar
200 ml. de agua
1 clara de huevo
En un recipiente mezclamos
todos los ingredientes de la masa, reservando una poca de harina por si resultase demasiada cantidad, amasamos hasta que no se pegue a las manos. De manera
que vamos viendo si necesita ponerle toda la harina o no.
Dejamos reposar la masa
media hora y vamos formando bolitas, las aplanamos un poco y con el dedo les
hacemos un agujero pequeño en el centro (al hornearlas tiende a cerrarse) y las
vamos colocando en una bandeja sobre papel
de horno. Las horneamos a 170º hasta que empiecen a dorarse.
Hacemos con el agua y el
azúcar un almíbar espeso, a punto de hebra. Ponemos la clara a punto de nieve y
cuando esté el almíbar se lo añadimos a la clara poco a poco hasta que quede
todo bien mezclado.
Sumergimos en el glaseado
los melindres, les damos una vueltas, los sacamos y los dejamos secar sobre papel de
horno.
Cuando estén secos ya están
listos para consumir o guardar.
Si los guardamos en un
recipiente hermético duran muchos días.
Aquí os pongo el reportaje de la Voz de Galicia (23 dic 2006) que corrobora la tradición galletera de la villa sarriana.
SARRIA
Unha vila moi doce
Xaime López Arias
Xaime López Arias
Crónica | Os galleteiros de Sarria.
Nos anos vinte e ata a década dos oitenta houbo no concello unha grande actividade no negocio das galletas. A aparición de grandes produtoras en Castela acabou con elas.
23 dic 2006 . Actualizado a las 06:00 h.
PUBLICIDADE ORIXINAL. As fábricas de galletas de Sarria facían publicidade para dar a coñecer os seus produtos. As novas xeracións descoñecen que en Sarria houbo unha forte actividade na produción de galletas que gozou de fama pola boa calidade dos seus produtos. Algo debeu valer o exemplo de Matías López, con fábricas en Madrid e El Escorial, e do seu sobriño Venancio Vázquez, con fábrica en Madrid, para que algúns sarriaos apostasen pola produción de galletas, melindres e outros doces, montando en Sarria fábricas de tipo medio que, de non ser polo trauma da guerra e a escaseza de produtos, cecais se tivesen consolidado. O certo é que os seus produtos gozaron de moi boa acollida e que o nome de Sarria foi coñecido en moitos lugares, sempre asociado ás lambetadas por eles producidas. Era unha boa tarxeta de presentación.
23 dic 2006 . Actualizado a las 06:00 h.
PUBLICIDADE ORIXINAL. As fábricas de galletas de Sarria facían publicidade para dar a coñecer os seus produtos. As novas xeracións descoñecen que en Sarria houbo unha forte actividade na produción de galletas que gozou de fama pola boa calidade dos seus produtos. Algo debeu valer o exemplo de Matías López, con fábricas en Madrid e El Escorial, e do seu sobriño Venancio Vázquez, con fábrica en Madrid, para que algúns sarriaos apostasen pola produción de galletas, melindres e outros doces, montando en Sarria fábricas de tipo medio que, de non ser polo trauma da guerra e a escaseza de produtos, cecais se tivesen consolidado. O certo é que os seus produtos gozaron de moi boa acollida e que o nome de Sarria foi coñecido en moitos lugares, sempre asociado ás lambetadas por eles producidas. Era unha boa tarxeta de presentación.
Ferrocarril. No nacemento e desenvolvemento da industria galleteira na vila xogou un papel importante que Sarria contase con estación de ferrocarril, circunstancia que tamén facilitou que na Pobra de San Xiao se instalase outra galletería. Foron varias as fábricas que entre 1920 e 1980 endulzaron a vida de xerazóns de sarriaos e clientes de moitas localidades galegas. La Dulce Alianza, de Néstor González, na rúa do Porvir. Instalada nas naves onde anos atrás funcionou a escola taller, nos anos 1920 e 1930 destacou polas ricas galletas, biscoitos, caramelos e mantecadas, só foi interrompida a súa produción como consecuencia de adversas circunstancias económicas, que levaron ao abandono da actividade e á perda do seu patrimonio. Desaparición na que tamén xogou certo papel que a ideoloxía do seu titular fose mais aberta cos tempos duros en que se produciu o peche. Outra industria galleteira con orixe nos anos 1930 no Concello foi a empresa La??????Sarriana, de Matías Loureiro Alvaredo, no número 4 da rúa Maior, que estivo, xa como docería, en funcionamento ata o 2005. La Nueva Industrial, de Venancio López, na rúa Músico Chané, estivo activa ata a década de 1950, comercializando galletas e doces. El Postre Madrileño, de Fulgencio López, que na posguerra se anunciou en algunha ocasión como El Postre Modosiño, na rúa Diego Pazos, foi tamén fábrica de galletas e caramelos, pervivindo ata os anos 1970 xa como pastelería. La Ideal Gallega o Galletas Arrabal, de Basilio Barreal, na rúa Calvo Sotelo, foi a que estivo activa máis tempo, vendendo os seus produtos por toda Galicia, gozando de aprecio os seus produtos pola súa boa calidade. Houbo outras razóns sociais de menor entidade, unha a coñecida como El Buen Gusto na travesía da igrexa, e xa como docerías as chamadas de Pizarrillo (rúa Maior), Pallares (Diego Pazos) e Secundino (José Antonio). A aparición de grandes produtoras en terras de Castela e Madrid, con medios publicitarios e presentación esmerada, deron remate a produción galleteira de Sarria e da Pobra de San Xiao. E dos galleteiros de Sarria xa poucos se acordan.
